شب ششم محرم ۱۴۴۷، هیئت حسنیه قم نوحه‌ی «بلند آوازه» ستایشی است از شکوه نام حسین (ع)؛ نامی که بلندآوازه‌تر از هر فریادی‌ست. در این نوحه، صدای مداحی بلند می‌شود تا گواهی دهد که راه کربلا خاموش‌شدنی نیست. این مدح، ریشه در عشق دارد؛ عشقی که قرن‌هاست دل‌ها را دگرگون کرده. «بلند آوازه» یعنی نام حسین، صدای رسای عدالت و آزادگی‌ست، که حتی خاک هم با آن به عرش می‌رسد.