– شب هفتم محرم ۱۴۴۷، هیئت حسنیه قم / با نوای علی‌اکبر حائری این نوحه با صدای جان‌سوز علی‌اکبر حائری، از اشک آسمان بر داغ اهل‌بیت می‌گوید. «می‌زنه بارون نجف» یعنی حتی آسمان هم طاقت غربت علی (ع) و مصیبت فرزندانش را ندارد. باران نجف، نه فقط قطره‌ای از ابر، بلکه اشکی از دل هستی‌ست؛ برای حسین (ع)، برای تشنگی، برای پیوند ابدی کربلا و نجف...