این نوحه با صدای پرشور و ارادتمندانه علی‌اکبر حائری، به جایگاه والای حضرت ابالفضل العباس (ع) به عنوان پناه بی‌پناهان و مشکل‌گشای دل‌های دردمند می‌پردازد. در فضایی معنوی و ملی‌ـ‌مذهبی، این اثر، صفات برجسته حضرت عباس (ع) چون وفاداری، غیرت و کرامت را می‌ستاید و او را مایه امید و توسل عاشقان اهل‌بیت معرفی می‌کند؛ علمداری که هنوز هم دستان بریده‌اش گره از کار خلق باز می‌کند.